Ο Γιώργος Κουβαράς συνομιλεί με την Άννα Διαμαντοπούλου για την επέτειο των 50 χρόνων από την αποκατάσταση της δημοκρατίας.

Τα 50 αυτά χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας ζήσαμε σε ειρήνη, σχετική ευημερία, ζήσαμε την καλύτερη (συγκριτικά με το παρελθόν μας) Δημοκρατία στη χώρα και ταυτόχρονα αποτύχαμε (συγκριτικά με άλλες χώρες) στην οικονομία, οδηγώντας μάλιστα τη χώρα σε ακόμη μία χρεοκοπία.

Σε αυτή την 50χρονη Ελληνική Δημοκρατία υπήρξαν 20 εκλογικές αναμετρήσεις χωρίς καμία αμφισβήτηση και οι θεσμοί της δημοκρατίας άντεξαν ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές που αντιμετώπισε η ελληνική κοινωνία κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, όπου χάθηκε το 25% του ΑΕΠ.

Η δημοκρατία άντεξε. Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά έχει ενδιαφέρον να αναλυθούν, γιατί βγαίνοντας από τη δικτατορία πολλές φορές η δημοκρατία ταυτίστηκε με ένα ελληνικό δόγμα του “κάνω-ό,τι-θέλω”, πέρα από νόμους και κανόνες.

Η εξέλιξη του πολιτικού συστήματος σχετίζεται προφανώς με την ιστορία, την κουλτούρα και τις προσωπικότητες της περιόδου αυτής..

Το ΠΑΣΟΚ υπήρξε το μεγαλύτερο λαϊκό οργανωμένο κόμμα.

Η Νέα Δημοκρατία υπήρξε το κόμμα με τις πιο βαθιές ρίζες και η Αριστερά, αν και η ηττημένη του Εμφυλίου και η κατατρεγμένη του μετεμφυλιακού κράτους, επηρέασε σε δυσανάλογα μεγάλο βαθμό την κουλτούρα και το πολιτεύεσθαι και των δύο κομμάτων.

Το Κέντρο έδινε τη νίκη, η Αριστερά επιβαλλόταν στην κοινωνία ιδεολογικά.

Ο 21ος αιώνας άλλαξε αυτή την πορεία των πραγμάτων. Η κοινωνική κινητικότητα σταμάτησε, οι νέοι έζησαν αλλεπάλληλες κρίσεις μεγαλώνοντας χωρίς θετική προοπτική, τα κόμματα έχασαν την αίγλη τους, και η κοινωνία συντηρητικοποιήθηκε. Οι προκλήσεις μετά τα πρώτα 50 χρόνια ειρήνης και δημοκρατίας είναι ένα νέο μεγάλο εθνικό όραμα για τη χώρα, που αφορά την αναδιανομή, την ισότητα, τη συλλογική αισιοδοξία και απαιτεί πολύ διαφορετικές προσεγγίσεις.

Η κλιματική αλλαγή, η τεχνητή νοημοσύνη, η ανάγκη σύγκλισης με το μέσο όρο της Ε.Ε. είναι τα ζητούμενα της νέας εποχής, που δεν μπορεί να συνεχίσει να αποκαλείται μεταπολίτευση.